Maar er was iets intiems aan de manier waarop ze naar elkaar toe leunden. Natalie raakte de arm van de man aan, haar glimlach zacht en warm. John voelde een golf van misselijkheid. Ze bedroog hem. Er was geen andere verklaring.
Hij balde zijn vuisten en vocht tegen de drang om de confrontatie aan te gaan. Maar nee, hij moest het zeker weten. Hij moest haar op heterdaad betrappen. Die avond, toen Natalie thuiskwam, deed ze alsof er niets gebeurd was.