Haar vader keek haar aan en pakte haar hand. “Het zijn maar zenuwen meisje, alles komt goed,” zei hij met zijn geruststellende zachte stem. “Je weet dat ik lang streng ben geweest voor David, maar hij is een goede jongen en ik ben meer dan blij dat ik je vandaag mag weggeven”, glimlachte hij. Emma keek hem aan en voelde zich zo geliefd en toch zo verdrietig. Ze wilde het perfecte plaatje van zijn schoonzoon niet verpesten. Toen begon de muziek te spelen.
Ze hoorde het liedje “All of Me” spelen. Het liedje waar zij en David eindeloos naar hadden geluisterd in de dagen voorafgaand aan de trouwdag. Het lied leek perfect voor hen en het had al zulke mooie herinneringen bij haar opgeroepen. Ze had gefantaseerd over hoe ze naar het altaar geleid zou worden op dit lied, waar David haar opwachtte met een liefdevolle blik in zijn ogen.