Op dat moment was het alsof Emma er weer was en uit een nare droom ontwaakte. Dit was het moment waarop ze er iets aan kon doen, ze moest snel handelen. Emma schraapte haar keel en keek de menigte in. Toen stak ze haar hand op.
De gasten stopten abrupt met lachen en keken haar verbaasd aan. Binnen een paar seconden veranderde hun uitdrukking van blij naar bang. Wat ging ze zeggen? Toen Emma eindelijk begon te praten, werd de hele menigte stil. “Weet je,” begon Emma haar verhaal. “Ik heb David altijd als de ideale man gezien”, “Hij is degene die niets fout kon doen en de perfecte partner leek te zijn”. “Het lijkt bijna een verhaal uit een film toch?”, “Het arme pleegkind had niemand die opgroeide, overwon zijn moeilijkheden, werd verliefd en trouwde om nog lang en gelukkig te leven…”.