Ze had altijd al geweten dat ze met iemand wilde trouwen die haar volledig zou accepteren en van haar zou houden om wie ze was. Toen ze zich realiseerde dat David niet die persoon was, voelde ze een diep gevoel van verraad. Op dat moment overspoelde een golf van woede haar en ze draaide zich vastberaden naar hem toe. Zonder na te denken griste ze de trouwringen uit de handen van de ambtenaar en gooide ze naar Davids gezicht.
De gasten snakten geschokt naar adem en zetten zich schrap voor wat er zou komen. Maar in plaats van woedend uit te halen, haalde ze diep adem en sprak de woorden waar iedereen bang voor was geweest: “Ik kan niet met je trouwen, David. Niet op deze manier. Niet als je me niet kunt accepteren zoals ik ben.”