Op de middelbare school hield Lucas zich gedeisd om onnodige spot en aandacht te vermijden. Maar voor iemand zo groot als Lucas was dat een moeilijke taak. En dus, ondanks zijn inspanningen, bleef de vicieuze cirkel van pesten en eetbuien Lucas achtervolgen tot aan de middelbare school.
De cyclus van eten en isolatie werd een zichzelf vervullende voorspelling. Hoe meer Lucas naar voedsel greep om zich te troosten, hoe meer zijn gewicht toenam en hoe meer voer zijn klasgenoten kregen om hem te isoleren en belachelijk te maken.