“Hé, Lucas, wil je een hapje? Oh wacht, het lijkt erop dat je al genoeg hapjes hebt gehad,” schimpte Derek, terwijl de anderen lachten. Lucas’ gezicht werd dieprood en zijn ogen schoten in het rond op zoek naar een uitweg. Hij voelde zich gevangen, vernederd en helemaal alleen.
Lucas probeerde de pijn weg te lachen, maar de angel van zulke harde opmerkingen was niet makkelijk uit te wissen. En hoe meer hij op school werd gepest om zijn gewicht, hoe meer hij zich ’s avonds tegoed deed aan een grote pizza en een volle fles cola.