De cafetaria werd een slagveld waar zitplaatsen werden geclaimd op basis van populariteit en Lucas bevond zich vaak aan de rand, zowel letterlijk als figuurlijk. Het gelach en geklets om hem heen leken altijd ver weg als hij alleen zat, op zijn dienblad het bewijs van zijn enige troost: eten.
Het is niet zo dat Lucas niet probeerde hulp te zoeken bij de schoolautoriteiten. Maar helaas voor hem bleken de leraren niet vriendelijker te zijn voor Lucas’ problemen dan zijn leeftijdsgenoten.