Julians trillende handen hielden die van Jennifer stevig vast terwijl spijt over hem heen spoelde. Ze hadden alle waarschuwingssignalen gemist die recht onder hun neus stonden en hadden gefaald om hun dochter te beschermen. De last van dit besef woog zwaar op Julian, die vond dat hij degene had moeten zijn die voor haar veiligheid had moeten zorgen.
Verrassend genoeg was het hun huiskat die de tekenen had opgemerkt. Zijn gedrag van de afgelopen maanden, dat ooit als bizar en agressief werd gezien, werd nu gezien als beschermend. Julian kromp ineen bij de herinnering dat hij had overwogen om de kat aan een asiel over te dragen, een gedachte die hem nu vulde met schaamte omdat hij de bedoelingen van de kat verkeerd had begrepen.
Een politieagent onderbrak zijn schuldgevoel en prees de waakzaamheid van de kat. Julian werd aanvankelijk opgeschrikt door de opmerking dat het erger had gekund, maar hij herkende al snel de waarheid in die woorden. Whiskers constante aanwezigheid aan de zijde van hun baby was niet alleen eigenaardig gedrag, maar een stille vorm van bescherming.