De volgende nacht voegde zich een verontrustend geluid bij het aanhoudende gegrom van Whiskers, nauwelijks hoorbaar maar genoeg om Jennifers aandacht te trekken. Ze maakte Julian haastig wakker en hun hart ging tekeer terwijl ze hun oren spitsten om het mysterieuze geluid te identificeren. Het bleef hangen in de lucht, de oorsprong ervan net zo raadselachtig als Whiskers verwarrende gedrag.
Gretig om de bron van hun onbehagen te ontdekken, gingen ze Lily’s kamer binnen. Daar zagen ze een verrassend schouwspel: Whiskers richtte zijn blik strak op een bepaalde hoek, zijn hele houding geladen met spanning. Bij elke poging om dichterbij te komen, werd zijn gegrom sterker, alsof hij de wacht hield tegen een onzichtbare dreiging die in de kamer op de loer lag, een onzichtbaar gevaar dat hun zintuigen ontging.