En het duurde niet lang voordat de politieagenten hen weer opbelden om Jennifer en Julian te informeren dat ze Eve hadden binnengebracht voor ondervraging. Ze kregen de optie om de procedure vanuit een andere kamer te observeren en dat accepteerden ze gretig. Daar stonden ze, turend door het glas, angstig toe te kijken hoe hun ogenschijnlijk aardige buurvrouw werd ondervraagd door de rechercheurs.
Terwijl de klok wegtikte, werd de sfeer in de verhoorkamer gespannen. Rechercheur Harris staarde naar Eve en probeerde haar gezichtsuitdrukking te lezen op tekenen van schuld of wroeging. Eve bleef echter stoïcijns en hield vast aan haar onschuld. Ze ontkende elke betrokkenheid bij de geheime surveillance en beweerde dat ze niets wist van de verborgen camera in de babykamer van Julian en Jennifer.