Nathan’s hartslag versnelde toen hij zijn telefoon tevoorschijn haalde en dringend Samantha belde. “Sam, luister naar me,” zei hij met een lage maar krachtige stem. “Ga naar onze kamer en doe de deur op slot. Doe voor niemand open, wat je ook hoort.”
De bezorgdheid in zijn stem was onmogelijk te verbergen, maar hij wist dat ze de ernst zou begrijpen. Ze stemde gespannen in voor ze ophing en Nathan achterliet met zijn taak. Hij rende naar de vertrekken van de kapitein, een paar bewakers vlak achter hem.