Jose gleed in zijn stoel in de overvolle bus en sloot zijn ogen, hopend dat de lange reis die voor hem lag zo snel mogelijk achter de rug zou zijn. Zodra de deuren van de bus dichtgingen en de chauffeur de motor liet draaien, voelde Jose een abrupte schok tegen de achterkant van zijn stoel.
Toen hij zich omdraaide, zag hij een kleine jongen, misschien zes of zeven jaar oud, in de rij achter hem zitten. Het kind grijnsde ondeugend terwijl hij nog een keer tegen Jose’s stoel schopte. “Hé, kun je alsjeblieft ophouden met tegen mijn stoel te schoppen?” Vroeg Jose op een vriendelijke toon, in de hoop de jongen te overtuigen om te stoppen voordat het escaleerde.
De moeder van de jongen zat naast hem, verdiept in haar telefoon. Ze negeerde de acties van haar zoon en keek niet op of verweet hem niets. De grijns van de jongen spreidde zich uit terwijl hij zich klaarmaakte om nog een krachtige trap tegen de achterkant van Jose’s stoel te geven.