De moeder van het jongetje, die naast hem zat, was verdiept in haar telefoon en zich totaal niet bewust van het gedrag van haar zoon. Toen Jose nog een schop tegen zijn rug kreeg, haalde hij langzaam diep adem en ademde de muffe buslucht in.
Zijn geduld raakte op toen de vieze gympen van het kind herhaaldelijk tegen zijn stoel botsten. Jose sloot even zijn ogen en probeerde positief te blijven. Hij dacht dat het schoppen waarschijnlijk nog wel een paar minuten zou duren tot de bus weer zou gaan rijden.