Jose glimlachte toen hij zich weer omdraaide naar zijn stoel, hopend dat hij nog steeds van een vredige reis zou kunnen genieten met alleen het zachte geroezemoes en het verre gebrom van de motoren als begeleiding.
Maar zodra hij weer naar voren keek, werd de grijns van de jongen breder en maakte hij zich klaar om nog een ferme trap tegen de achterkant van Jose’s stoel te geven. Maar het schoppen stopte niet bij één poging. Het ging door met een vast ritme, alsof de jongen Jose’s stoel als trommel gebruikte.