Jose’s handpalmen krulden zich weer tot vuisten toen haar mededeling zijn woede aanwakkerde. Zijn gedachten dwarrelden met mogelijke antwoorden terwijl hij probeerde zijn hoofd koel te houden. Maar hij dacht terug aan de instructie die hij net had gekregen, dus nam hij het enorme besluit om te zwijgen en al zijn aandacht te richten op het kalmeren van zijn opgekropte zenuwen.
Het schoppen werd echter hervat. Jose voelde nog een schop tegen zijn stoel en ademde diep in. Hij was zich ervan bewust dat zijn kalmte bewaren essentieel was voor zijn eigen geestelijke gezondheid en die van de andere passagiers. Hij draaide zich terug naar het jongetje en glimlachte zachtjes naar hem.