Op haar 70ste had Mary genoten van haar leven als moeder en nu als grootmoeder. Maar omdat ze op jonge leeftijd door haar moeder was verlaten en haar vader het grootste deel van haar leven in de gevangenis zat, voelde ze tijdens haar pensioenjaren een groeiende eenzaamheid die haar aan het twijfelen bracht over haar verleden.
Hoewel ze haar gezinsleven koesterde, met haar kinderen volwassen en kleinkinderen op de universiteit, vond Mary zichzelf nu met een overvloed aan vrije tijd. Dit bracht haar ertoe om oude vragen over haar kindertijd en de lang begraven mysteries rond haar biologische familie opnieuw te bekijken.