Dave werd overvallen door een plotseling en onverklaarbaar gevoel van onbehagen toen hij daar midden op straat stond, zijn hond rukkend aan de riem en de Duitse herder stokstijf stilstaand, zijn ogen gericht op de regenpijp. Hij kon het gevoel niet van zich afschudden dat er iets vreselijk mis was en hij werd gegrepen door een overweldigende drang om te vluchten. Maar hoe hij ook probeerde, zijn hond weigerde zich te verroeren en Dave bleef hulpeloos en verward achter.
De wereld om Dave heen begon te vervagen en te vervormen en hij werd duizelig en gedesoriënteerd. Zijn draaiende bewegingen trokken de nieuwsgierige blikken van passerende vreemden, waardoor hij zich blootgesteld en kwetsbaar voelde. Terwijl hij zich probeerde te oriënteren, richtte hij zijn aandacht op zijn eigen hond, in de hoop zich los te maken van het vreemde en verontrustende tafereel dat zich voor hem afspeelde. Met een vastberaden inspanning trok hij zijn hond weg van de regenpijp en probeerde het gebied zo snel mogelijk te verlaten.