Terwijl Dave de agenten vertelde over zijn pogingen om te redden wie of wat er ook vastzat in de regenpijp, realiseerde hij zich de omvang van de taak die hem wachtte. Ondanks zijn pogingen om het deksel op te tillen, bleef het hardnekkig op zijn plaats zitten, schijnbaar afgesloten door jarenlange corrosie. Wanhopig probeerde hij een metalen stok in de buurt als hefboom te gebruiken, maar ook dat was vruchteloos. De andere toeschouwers, die eerder aarzelden om dichterbij te komen, verzamelden zich nu om hem heen, hun uitdrukkingen een mengeling van nieuwsgierigheid en bezorgdheid.
Geleidelijk verzamelde zich een groeiende menigte rond Dave, aangetrokken door de angstaanjagende geluiden die uit de regenpijp kwamen. Terwijl de groep groeide, voelde Dave een sprankje hoop dat hij niet de enige was die zich gedwongen voelde om actie te ondernemen. Samen konden ze alles wat daar beneden vastzat bevrijden en misschien een einde maken aan de verontrustende geluiden die de straat al zo lang teisterden.