Dave’s hart zonk toen de stem aan de andere kant van de lijn een onbehulpzaam antwoord gaf. Zijn hoop op redding van wat er ook vast zat in de regenpijp begon te vervagen. De suggestie om de stad in te schakelen leek een bureaucratische doodlopende weg en hij kon de gedachte niet verdragen om op goedkeuring te moeten wachten terwijl het gevangen wezen in gevaar bleef. Hoewel hij steeds minder opties had, wist Dave dat hij een andere manier moest vinden om te helpen.
Dave stond voor een moeilijke beslissing. Hij begreep dat de stad erbij betrekken tijd zou kosten en tijd was een luxe die hij zich niet kon veroorloven. De gedachte dat er nog een minuut langer iets vast zou zitten in de pijp was te veel om te verdragen. Hij kon het beeld niet van zich afschudden van een klein, hulpeloos wezen dat worstelde om uit de duisternis beneden te ontsnappen. Hij wist dat hij snel moest handelen, ondanks de risico’s en gevolgen.