Dave werd achterin een politieauto geduwd, zijn hoofd tolde van verwarring en angst. De ernst van de situatie begon zwaar op hem te wegen en hij wist dat elke poging om zich te verzetten of de agenten te ondervragen nutteloos zou zijn. Met een bezwaard hart voldeed hij aan al hun verzoeken, terwijl hij elk moment zijn gevoel van vrijheid voelde wegglippen.
Terwijl ze naar het politiebureau reden, vertelden de agenten Dave dat ze hem moesten ondervragen over wat ze in de regenpijp hadden gevonden. Dave voelde zich ongerust en verward. Hij werd behandeld alsof hij een crimineel was, ook al had hij niets verkeerds gedaan. Zijn hoofd stroomde over van vragen en twijfels, terwijl hij probeerde uit te vinden waarom de situatie zich op zo’n manier ontvouwde.