George’s ogen gingen heen en weer tussen de ijsberende hond en zijn vrouw Zoë. Zijn ogen waren gevuld met een stille bezorgdheid terwijl hij toekeek. Ze hadden afgesproken om op Rex te passen, de goed opgevoede hond van hun vriend Corey. George en Zoë hadden een makkelijke tijd verwacht, en inderdaad, de eerste dagen waren een makkie. De rust duurde echter niet lang..
Het huis was stil, op de constante bewegingen van Rex na. De hond gedroeg zich vreemd, liep onregelmatig heen en weer en zag eruit alsof hij elk moment kon toeslaan. George voelde zich ongemakkelijk, niet wetend wat hij kon verwachten, zowel hij als Zoë hadden weinig ervaring met honden, vooral met zulke grote. Rex bleef heen en weer ijsberen en zijn ogen schoten door de kamer alsof hij iets op het spoor was dat alleen hij kon zien. De haren op zijn rug borrelden en een lage grom rommelde in zijn keel. Een gevoel van angst bekroop George. Rex’ gedrag gaf aan dat er iets heel erg mis was.
Maar wat was er? Waarom was Rex zo gefocust op Zoë? Vanaf het moment dat Rex hun huis binnenkwam, bleef hij aan Zoë’s zijde en toonde hij een ongewoon niveau van interesse. Dit obsessieve gedrag verontrustte George en hij wist dat er iets niet klopte. En dan was er ook nog die sms. George voelde Zoe’s ogen op hem gericht. Verborg ze iets? Haar glimlach leek geforceerd en bereikte haar ogen niet. Dit klopte gewoon niet en hij was vastbesloten om uit te zoeken wat er aan de hand was..