Hij pakte zijn autosleutels en volgde haar op een veilige afstand, zijn hart bonkend van angst en verwachting. Zoë, met Rex op de achterbank, leek ook bezorgd. Een rit van tien minuten eindigde bij een verlaten benzinestation. George parkeerde aan de overkant van de straat, zijn blik gericht op Zoë, een bundel zenuwen.
Twintig lange minuten lang verdween ze naar binnen. George’s gedachten dwarrelden door elkaar met vragen. Wat was ze aan het doen? Ze had niet getankt; wat speelde zich af in dat stille gebouw? Zoë kwam tevoorschijn, stapte snel in haar auto en reed weg. George dacht snel na en maakte een omweg naar een bakkerij. Hij had een alibi nodig – een reden voor zijn afwezigheid als Zoë thuis zou komen.