Toen Zoë haar uitleg afrondde, hing de kamer vol ongemakkelijkheid. George werd verteerd door schuldgevoel voor zijn ongegronde beschuldigingen. De tweede officier, die de spanning probeerde te verminderen, zei: “Felicitaties zijn op hun plaats, maar meneer, u had meer vertrouwen in Zoë moeten hebben.”Te midden van de onthullingen markeerden de tegenstrijdige emoties van woede, pijn en onverwachte vreugde van het aanstaande ouderschap een complex moment van realisatie voor beiden.
Rex voelde de spanning en leunde tegen Zoë aan, op zoek naar troost. Ze streelde zachtjes zijn oren om hem te troosten, haar hart zwaar van hoop dat zij en George de puinhoop waarin ze zaten konden oplossen en dat uiteindelijk alles goed zou komen. Ze hadden elkaar beloofd er te zijn in voor- en tegenspoed en dus was dat wat ze ging doen. Hoe moeilijk het nu ook voor haar was, ze wilde dit kind samen opvoeden als een gelukkig en liefdevol gezin.