Zoë legde uit dat de man een patiënt was die ze had geholpen als geestelijk verzorger. Hij worstelde met ernstige woedeproblemen en Zoe behandelde hem al lange tijd. Zijn obsessie voor haar was echter verontrustend geworden, waardoor één van Zoe’s collega’s zijn zorg overnam. Zoe nam aan dat het daarmee afgelopen zou zijn, maar het bleek dat de man dat niet kon accepteren. Hij had haar adres gevonden en kwam naar hun huis.
Uiteindelijk bleek dat de man niets te maken had met de recente vreemde gebeurtenissen. George realiseerde zich dat alles waarvan hij dacht dat het met elkaar te maken had, eigenlijk gewoon een reeks ongelukkige toevalligheden was. Tot zijn spijt begreep hij de prijs van zijn ongegronde verdenkingen en hij hoopte dat hij het vertrouwen dat hij had geschaad weer kon opbouwen. Van nu af aan beloofde hij openlijk met Zoë te communiceren en zich nooit meer door zijn verbeelding te laten overheersen.