Een stemmetje in zijn hoofd waarschuwde hem – als hij het bericht eenmaal gelezen had, zou hij niet meer kunnen vergeten wat erin stond. Er was nu echter geen weg meer terug. Nieuwsgierigheid en onbehagen dreven hem vooruit. Met bonzend hart las George de eerste paar woorden. Ze waren cryptisch en lieten hem nog meer in de war achter dan hij al was voordat hij de tekst las. Wat kon het betekenen?
Het bericht luidde: “Je hebt me verteld dat ik George hier niets over mag vertellen en dat je het hem zult vertellen als de tijd rijp is, dus dat is wat…” Daar eindigde het bericht abrupt. Hij moest het bericht openen om het helemaal te kunnen lezen, maar dat kon betekenen dat Zoë ontdekte dat hij aan het rondneuzen was. Plotseling begon Zoë te bewegen; ze werd wakker! George vergrendelde haastig de telefoon en legde hem terug op haar kussen. Een wervelwind van vragen wervelde door zijn hoofd. Wat hield Zoë voor hem verborgen?