De aanblik werd steeds erger. Vlakbij zaten andere beren in vallen, sommigen verstrikt in stalen kaken, anderen opgesloten in kooien. Hun verwondingen waren zichtbaar, hun strijd vergeefs. Jacobs hart bonkte, een golf van misselijkheid overviel hem toen de wreedheid van het tafereel hem als een slag trof.
Jacob liet zich op zijn knieën vallen en greep naar de dichtstbijzijnde val. Zijn handen trilden toen hij probeerde hem open te wrikken. De mechanismen waren zwaar en stevig vastgezet, ontworpen om zelfs de kracht van deze krachtige dieren te weerstaan. Zijn frustratie nam toe naarmate zijn pogingen vergeefs bleken.