Jacobs hart ging tekeer. Hij stond even verstijfd, heen en weer geslingerd tussen opnieuw roepen en de plotselinge angst dat wat Bernie’s aandacht had getrokken misschien niet iets was waarmee hij de confrontatie wilde aangaan. Jacob aarzelde, elk instinct spoorde hem aan om terug te keren, naar huis te gaan en hulp te halen.
Maar de gedachte aan Bernie – de trouwe Bernie – daar alleen, dreef hem vooruit. Hij greep een stok in de buurt en stapte voorzichtig het bos in. Het vredige pad dat ze zo vaak hadden bewandeld voelde nu vreemd aan, de stilte zwaar, alleen verbroken door het geluid van Bernie’s verwoede geblaf in de verte.