Jacob dook het bos in, alleen geleid door Bernie’s geblaf in de verte. Hij duwde zich door struiken en struikgewas, de ruwe takken knaagden aan zijn jas en schaafden aan zijn armen. Het bos was hier dichter dan hij zich ooit had gewaagd. Elke stap was voorzichtig, maar zijn vastberadenheid om Bernie te vinden overwon zijn angst.
Het geluid van Bernie’s geblaf hield plotseling op en werd vervangen door een angstaanjagende stilte. De stilte was verstikkend en werd alleen verbroken door het ritselen van de bladeren onder Jacobs laarzen. Zijn hart bonkte toen de afwezigheid van Bernie’s stem hem op de zenuwen werkte. Hij versnelde zijn pas en volgde vage pootafdrukken in de zachte grond.