Wade’s hart bonkte toen verhalen over elandagressie zijn gedachten overspoelden. Eén verkeerde beweging en dat beest kon hen allebei doden. Onder normale omstandigheden waren elanden volgzaam, tenzij ze bedreigd werden, maar een gewonde eland was onvoorspelbaar. Wade’s ogen schoten naar een rafelige wond op de achterpoot van de eland, waarvan het bloed naar beneden druppelde.
Zijn instincten schreeuwden naar hem om weg te rennen of Milo weg te trekken, maar angst hield hem op zijn plaats. Toen de eland een stap dichterbij kwam, voelde Wade meer dan hij zag dat de grond trilde onder zijn gewicht.