Maar toen hij zijn hand uitstak om de deur te openen, blafte Brutus plotseling zo hard dat Henry schrok en instinctief achteruit deinsde. De kracht van het geblaf van de hond deed zijn hart sneller slaan en hij rende weg, terwijl hij een golf van angst voelde.
Henry’s nieuwsgierigheid en angst botsten toen hij wegvluchtte van de deur, zijn gedachten razend over wat er achter de deur verborgen kon zitten. Die nacht kon hij niet slapen, achtervolgd door het allereerste geluid van Brutus’ geblaf. Elk nieuw detail leek het groeiende gevoel van onbehagen te versterken.