De situatie leek steeds onheilspellender naarmate hij er meer over nadacht. De griezelige sfeer in het huis van meneer Carlton, de onwrikbare blik van de hond en de vreemde aanwezigheid van het vlees gaven Henry een steeds groter gevoel van onbehagen.
Henry merkte dat hij voortdurend de verontrustende gebeurtenissen in zijn hoofd omdraaide, niet in staat om de verontrustende beelden uit de kelder volledig van zich af te schudden. Zijn nieuwsgierigheid en onbehagen groeiden en dwongen hem om Mr. Carlton rechtstreeks te confronteren.