In een oogwenk werd het dier razend. Met een plotselinge, wanhopige uitbarsting van energie spartelde het rond en schopte vuil en bladeren omhoog. Jacob had nauwelijks tijd om te reageren voordat het enorme gewei heftig zwaaide. Met één krachtige klap stuurde de eland de drone in een spiraal. Jacobs scherm flikkerde en werd toen zwart. Statische ruis gonsde in zijn oren.
Hij sprong rechtop, zijn adem stokte in snelle, oppervlakkige zuchten. Zijn enige bewijsmateriaal was weg. De eland had pijn en als hij nu naar de rangers ging met niets anders dan zijn woord, zouden ze hem weer ontslaan. Maar hij kon het daar niet bij laten. De wond was erg en het dier zou niet lang overleven zonder hulp.