Jacob klemde zijn kaak op elkaar, heen en weer geslingerd tussen logica en instinct. Hij kon teruggaan naar de stad en proberen de rangers te overtuigen zonder beelden, maar ze zouden hem niet geloven. Hij kon ook proberen met een andere drone te vliegen, maar dat zou te veel tijd kosten. De eland had nu hulp nodig. Elke seconde telde.
Zijn besluit stond vast. Hij pakte zijn digitale camera en een medisch doosje, stopte alles in zijn rugzak en trok zijn laarzen aan. Hij ging zelf het bos in. Niet meer wachten, niet meer aarzelen. Hij ging niet wachten tot mensen hem geloofden, hij zou de eland zelf gaan redden.