Zijn vingers klemden zich vast aan het stuur terwijl zijn gedachten terugdreven naar een maand geleden. Die ochtend was hij tijdens het joggen een kapotte camera tegengekomen. De behuizing was gebarsten, de lens verbrijzeld. Hij fronste zijn wenkbrauwen, maar dacht dat een dier hem had omgestoten. Hij was zo naïef geweest.
Maar het was niet iets eenmaligs geweest. In de dagen daarna merkte hij ongebruikelijke tekenen op – platgetrapt kreupelhout, geïmproviseerde kampeerplekken verborgen onder gebladerte, sigarettenpeuken verspreid over de grond. Hij nam aan dat onvoorzichtige wandelaars ze hadden achtergelaten, maar er klopte iets niet. Het gevoel van onbehagen begon te groeien.