Die nacht lag Jacob wakker en staarde naar het plafond, zijn gedachten tolden. Hij had bewijs nodig, iets onweerlegbaars. Maar hoe? Zijn theorieën waren niet genoeg. Hij moest bewijs vinden. Keer op keer herhaalde hij alles wat hij had gezien, elk teken, elk geluid, op zoek naar een manier om iemand hem te laten geloven.
De volgende ochtend keerde hij wanhopig terug naar het bos. Hij ging op zijn schreden terug en bezocht elke plek waar hij tekenen van inbraak had gevonden. Maar het was alsof het bos het bewijs had uitgewist. De kampeerplekken waren verdwenen. Het karkas was verdwenen. Het was alsof er nooit iets was gebeurd.