Veronica’s adem stokte, haar hartslag versnelde. Die woorden – zo kalm, zo definitief – schoten door haar hoofd en ontrafelden de troost waar ze zo hard aan had gewerkt. Op dat moment voelde Veronica zich onvoorstelbaar verward. Waarom gedroeg Esther zich zo?
Esthers vreemde woorden en gedrag zaaiden twijfel in Veronica’s hoofd. Zo had ze zich het adopteren van een dochter niet voorgesteld. Maar Veronica wuifde het weg en schreef het toe aan haar eigen paranoia en het feit dat Esther zich in een compleet ander land en in een andere omgeving bevond.