Het gedrag van Esther op school baarde Veronica grote zorgen. Ze praatte vaak terug tegen leraren met een scherpte die haar leeftijd ver te boven ging en maakte onbeschofte, zelfs grove opmerkingen. Veronica was verbijsterd: hoe kon een zo jong kind met zo’n bijtend sarcasme praten?
De school belde Veronica vaak om haar bezorgdheid te uiten over Esthers storende gedrag. Als ze er thuis mee geconfronteerd werd, ontkende Esther alles met brede, onschuldige ogen. “Ze liegen,” zei ze dan ronduit. Maar iets in haar blik gaf Veronica een ongemakkelijk en diep onzeker gevoel.