Dit maakte Veronica’s isolement alleen maar groter en liet haar wankelen op het randje van zelftwijfel. Verbeeldde ze zich alles? Was ze irrationeel? James’ onwrikbare kalmte gaf haar het gevoel dat ze gevangen zat in haar eigen spiraalvormige gedachten, helemaal alleen.
Op een middag, terwijl ze Esthers kleren vouwde, probeerde Veronica haar zorgen van zich af te schudden. Met de was netjes opgestapeld in haar armen liep ze naar Esthers kamer, zachtjes neuriënd in zichzelf in een poging het knagende ongemak in haar borst weg te drukken.