Veronica keek ademloos toe hoe Esther de grote slaapkamer binnensloop. Op de beelden was te zien hoe ze door lades rommelde en scheermesjes, scheerschuim en make-up tasjes tevoorschijn haalde. Ze droeg ze terug naar haar badkamer, haar bewegingen weloverwogen, veel te berekend voor een kind.
Haar hart ging tekeer toen het volgende fragment werd afgespeeld. Esther zat voor de badkamerspiegel liedjes uit de jaren ’90 te neuriën – een vreemde keuze voor een zesjarige die nog niet eens geboren was. Veronica’s maag knoopte zich samen toen ze zag hoe Esther make-up aanbracht met de precisie van iemand die het al ontelbare keren had gedaan.