Kiara ging de juwelierszaak binnen met een vastberaden doel voor ogen. Na twee jaar liefdesverdriet en verdriet was ze eindelijk klaar om de laatste pijnlijke herinnering aan haar mislukte relatie weg te doen. Ze hoopte dat deze stap het begin zou zijn van een nieuw hoofdstuk in haar leven.
Voorzichtig haalde ze de met smaragden ingelegde ring uit het doosje en overhandigde hem aan juwelier Hermann. Kiara geloofde dat de ring met zijn schoonheid en ingewikkelde ontwerp een eerlijke prijs zou opbrengen. Na alles wat Ethan haar had aangedaan, leek dit het minste wat hij haar indirect kon geven.
Meneer Hermann bekeek de ring, zijn uitdrukking veranderde toen zijn ogen zich verwijdden. Kiara nam aan dat dit te maken had met de uitzonderlijke waarde en voelde een sprankje optimisme. Maar toen werd zijn blik ernstig. Wat volgde was iets wat Kiara zich nooit had kunnen voorstellen, in geen miljoen jaar.