“Ik wil dat u meewerkt, mevrouw,” zei de agent, zijn toon kalm maar onverzettelijk. “Op het bureau leggen we alles uit.” Kiara’s ademhaling versnelde, haar borstkas werd gespannen terwijl het gewicht van de situatie op haar drukte. “Nee,” stamelde ze, terwijl ze haar hoofd schudde. “Dit moet een vergissing zijn. Je hebt de verkeerde persoon.”
De uitdrukking van de officier verhardde en zijn stem werd koud. “Dit is je laatste waarschuwing. Je kunt vrijwillig meekomen, of ik moet je met geweld arresteren.” De woorden raakten haar als een klap. Kiara’s hart ging tekeer en ze voelde een diepe, oerdrang om weg te rennen, hoewel haar benen weigerden te bewegen. Ze realiseerde zich dat ze geen keus had en knikte zwakjes, haar lichaam trilde.