Toen ze met de agent naar buiten stapte, kwam de koele lucht als een schok op haar af, maar het hield de tranen niet tegen die over haar gezicht stroomden. Mensen op straat stopten om te kijken, hun nieuwsgierige blikken sneden door haar heen als messen. Ze voelde zich volkomen blootgesteld, vernedering en angst vormden een verstikkende knoop in haar borst. Ze denken waarschijnlijk dat ik een crimineel ben, dacht ze, terwijl ze een snik onderdrukte.
De politieauto doemde op, zijn aanwezigheid was onwerkelijk. Kiara klom op de achterbank, haar handen trilden en ze greep haar tas vast als een reddingslijn. Ze probeerde te kalmeren, maar de realiteit van haar situatie was overweldigend. Haar gedachten tolden oncontroleerbaar.