Het besef greep haar aan met een mengeling van angst en woede. Ethans ontwijkende houding kreeg plotseling een nieuwe betekenis. Had hij geweten wat hij haar gaf? Had hij iets met de diefstal te maken? Haar angst maakte plaats voor woede. Ethan had haar vertrouwen al eens geschonden, en nu dit?
Kiara balde haar vuisten en slikte de bitterheid die in haar opkwam weg. “Ik zal je helpen,” zei ze, met een stem die zowel vastberadenheid als woede uitstraalde. Ze sloot haar ogen met agent Johnson, haar besluit stond vast. Ze kon Ethans acties haar niet in deze puinhoop laten verwikkelen zonder te vechten om haar naam te zuiveren.