De pijn was scherp, als een constante pijn in haar borst. Ze had niet alleen Ethan verloren, maar ook de persoon van wie ze dacht dat hij haar beste bondgenoot was. Elke hoek van SilverMoore, ooit vol beloftes, voelde nu als een herinnering aan het liefdesverdriet dat ze had geleden. Haar wereld was nu kleiner, het gewicht van het verraad verstikkend.
Wat het nog erger maakte, was dat Kiara niet kon ontsnappen. Het contract van twee jaar dat ze met haar bedrijf had getekend, hield haar aan de stad gebonden en dwong haar om op een plek te blijven die gevuld was met herinneringen aan alles wat ze had verloren. Elke dag voelde als een strijd om door te komen, als lopen door de mist.