De stilte die volgde was verstikkend. Cindy speurde zijn gezicht af, wanhopig op zoek naar een flikkering van emotie, maar die was er niet. Haar hart brak onder het gewicht van zijn onverschilligheid. Op dat moment besefte ze de waarheid: de man van wie ze had gehouden bestond niet meer, als hij al ooit had bestaan.
Ze stond verstijfd, haar gedachten een wervelwind van spijt en ongeloof. Haar borstkas deed pijn terwijl de kamer zich om haar heen leek te sluiten. Peter draaide zich om, ging al weer verder, alsof haar uitbarsting niet meer dan een onbeduidend ongemak was. Cindy voelde haar wereld afbrokkelen onder haar voeten.