Ze stond op van tafel, elke spier in haar lichaam trilde van ingehouden woede. Zonder een woord te zeggen liep ze naar boven, pakte het doosje met de halsketting en keerde terug naar de eetkamer. Peter keek op, verbaasd over haar snelle gehoorzaamheid, maar Cindy’s blik deed zijn zelfvoldane opmerking verstommen.
Terwijl ze het doosje stevig vasthield, keek Cindy hem vastberaden aan. “Hou je rijkdom, Peter. Je zult het nodig hebben om de leegte in je op te vullen.” Haar stem was kalm maar doorspekt met venijn. Zonder op een reactie te wachten, draaide ze zich om en verliet het herenhuis dat nooit als thuis had gevoeld.