Ruzies kropen als een klok in hun nachtelijke routine. Cindy smeekte om een band, om empathie. Peter leek echter verblind door status en uiterlijkheden. De goedkeuring van zijn familie werd zijn obsessie en Cindy was slechts een onderdeel van zijn grote vertoning – een vrouw die in het plaatje paste, maar niet in zijn hart.
Elk familiegala was een beproeving. Cindy verdroeg ijzige blikken en snedige opmerkingen van Peters ouders, het gefluister over haar achtergrond, haar “gebrek aan raffinement” Toen ze met Peter probeerde te praten, wuifde hij haar klachten weg. “Je overdrijft,” zei hij dan, met een toon die net zo koud was als de wijn die ze schonken.