Dus wurmde ze zich snel door het gangpad en zonder iets te zeggen haastte ze zich terug naar de kombuis. Daar kon ze eindelijk weer ademen. Het duurde niet lang voordat de rust in haar hoofd werd onderbroken door het luide geschreeuw van haar collega Cassandra. “Wat was dat?!” wierp ze Natalie een boze blik toe.
“Daarom heb ik je gewaarschuwd om niet zo snel weer te komen werken, Natalie. Je hebt rust nodig, je bent nog niet klaar om te werken!” Natalie’s gedachten gingen tekeer. Haar collega had haar al gewaarschuwd dat ze zo snel na de dood van haar vader nog niet klaar was om te werken. Ze was koppig geweest, volhoudend dat ze in orde was en klaar om weer aan het werk te gaan.