Ze wilde niet iets vreemds zeggen en nog meer problemen veroorzaken. Ze moest zo snel mogelijk weg uit dit gesprek. “Dank u voor uw bezorgdheid, meneer,” antwoordde ze, terwijl ze een beleefde glimlach forceerde, “Het gaat goed met me. Is er nog iets wat ik voor u kan doen?”
“Oh nee, dat geeft niet,” glimlachte hij, waarna hij in zijn portemonnee greep. “Wacht even,” zei hij terwijl hij haar een wit visitekaartje overhandigde, “Dit is mijn visitekaartje. Ik ben bang dat ik je jurk heb verpest,” hij wees naar haar rok met koffievlekken, “Mijn secretaresse zal je terugbetalen. Nogmaals mijn excuses.”