Elk detail van zijn gezicht weerspiegelde dat van hem. Maar hij kon het niet zijn. Ze wist dat het onmogelijk was. Toch zat hij daar, een paar rijen van haar vandaan. Ze bleef naar hem staren, maar hij leek haar aanwezigheid niet op te merken. Ze werd geconfronteerd met een wirwar van gedachten en kon maar niet bevatten hoe haar vader op deze vlucht kon zitten.
Dezelfde warme bruine ogen die haar ooit vol liefde en toewijding aanstaarden, keken nu zonder herkenning uit het raam. De sterke, tedere handen die haar bij elke stap hadden vastgehouden, bladerden nu kalm door een vliegtuigtijdschrift.